Wchodzimy w dorosłość z niewidzialnym plecakiem pełnym doświadczeń naszych rodziców.
Nawet jeśli stanowczo zaprzeczamy ich modelowi, często nieświadomie albo go powielamy, albo znajdujemy się w diametralnie przeciwnej, ale wciąż tej samej obsesyjnej pozycji, według korespondenta .
Córka apodyktycznej matki może nieświadomie szukać podobnie dominującego partnera, ponieważ jej mózg postrzega tę dynamikę jako normę miłości. Albo wybierze wyjątkowo pasywnego mężczyznę, aby nigdy nie czuła się pod presją, ale będzie cierpieć z powodu jego niezdolności do podejmowania decyzji.
Zdjęcie:
Mózg zapamiętuje nie konkretne sceny, ale ogólną atmosferę, wzorzec emocjonalny: jak rozwiązywano konflikty, jak okazywano czułość, jaką rolę odgrywał dystans i kontrola. To właśnie ten niewidzialny wzorzec rzutujemy na nasze relacje.
Przełamanie automatyzmu może nastąpić tylko poprzez świadomość. Musimy uczciwie i beznamiętnie zbadać model rodzicielstwa, jak antropolog. Co było zdrowe, a co toksyczne? Jakie role odgrywali mężczyzna i kobieta? Jak wyrażane były uczucia?
Następnym krokiem jest przeanalizowanie powtarzających się scenariuszy. Jeśli wszyscy twoi partnerzy okazali się niedostępni emocjonalnie lub wręcz przeciwnie, domagali się całkowitego rozpuszczenia w sobie, to nie jest to łańcuch niepowodzeń, ale system. Twoja podświadomość w kółko odgrywa tę samą sztukę z różnymi aktorami.
Terapeuci proponują potężne ćwiczenie: opisz swój idealny związek bez przywiązywania się do konkretnej osoby. Jaka panuje w nim atmosfera? Jakie panują w nim zasady? Jak się w nim czujesz? Często okazuje się, że ten ideał diametralnie różni się od tego, co tolerujemy w rzeczywistości, realizując stary program.
Ważne, by oddzielić rodzicielski głos w głowie od własnego. Strach przed „nie byciem jak matka” lub obowiązek „bycia jak ojciec” są złymi doradcami w miłości. Trzeba znaleźć własną, trzecią, unikalną ścieżkę, która nie jest ani kopią, ani bezpośrednim przeciwieństwem ich ścieżki.
W tej pracy nie chodzi o obwinianie rodziców, chodzi o wzięcie odpowiedzialności za swoje dorosłe życie. Kiedy zrozumiesz mechanikę odziedziczonego skryptu, zyskasz przewagę. Zaczynasz zauważać moment, w którym uruchamia się stary wzorzec i masz wybór, czy go powtórzyć, czy zrobić to inaczej.
Wolność w związkach zaczyna się tutaj: w zdolności do powiedzenia swojej przeszłości „Widzę cię i rozumiem, skąd pochodzisz, ale teraz będę działać na swój własny sposób”. To jest moment prawdziwej dorosłości.
Czytaj także
- Kiedy emocje zanikają: jak uświadomić sobie, czy warto przywrócić ciepło w związku?
- Ile autonomii potrzeba do zdrowego związku: mit połączenia dwóch połówek
