Każdy zna uczucie sięgania po drugi deser po ciężkim dniu.
Ale co, jeśli ten epizod powtarza się z przerażającą regularnością, a proces jedzenia bardziej przypomina automatyczną, niekontrolowaną czynność, donosi korespondent .
Granica między zwykłym objadaniem się a zaburzeniem klinicznym jest cieńsza niż się wydaje i przebiega przez linię utraty kontroli. Kompulsywne objadanie się nie wynika z braku siły woli lub chciwości, ale jest prawdziwym zaburzeniem odżywiania.
Zdjęcie:
Jego kluczowym kryterium jest spożywanie dużych ilości jedzenia przy braku fizycznego głodu, któremu towarzyszy uczucie, że nie można przestać. Osoba może jeść szybko, prawie bez smaku, aż do bolesnego uczucia sytości, a następnie odczuwać głęboki wstyd i wstręt do samego siebie.
Stan ten ma wyraźne mechanizmy psychofizjologiczne podobne do innych uzależnień. Ośrodki dopaminy w mózgu są aktywowane, a jedzenie staje się głównym sposobem radzenia sobie z negatywnymi emocjami, stresem, lękiem lub nudą.
Próby „pozbierania się” i przejścia na ścisłą dietę prawie zawsze kończą się nowym, jeszcze silniejszym załamaniem, zamykającym błędne koło. Niebezpieczeństwo polega na tym, że zaburzenie rzadko występuje samoistnie.
Jest ściśle powiązane z niską samooceną, chronicznym stresem i niepokojem. Jedzenie nie staje się źródłem przyjemności, ale sposobem na odrętwienie wewnętrznego dyskomfortu na krótką chwilę, który następnie powraca ze zdwojoną siłą w postaci poczucia winy.
Jeśli epizody niekontrolowanego objadania się powtarzają się regularnie (np. raz w tygodniu przez trzy miesiące), jest to poważny powód, aby szukać pomocy. Praca z terapeutą specjalizującym się w zaburzeniach odżywiania nie jest modą, ale koniecznym krokiem.
Techniki takie jak terapia poznawczo-behawioralna mogą pomóc przerwać patologiczny związek między emocjami a jedzeniem poprzez opracowanie nowych, zdrowych strategii radzenia sobie.
Czytaj także
- Dlaczego mózg szaleje na diecie: psychologia załamania, którego dietetycy nie rozpoznają
- Dlaczego jelita dyktują zasady Twojej skórze: niewidzialne połączenie, o którym kosmetolodzy Ci nie mówią
