Wyrażenie „po prostu weź głęboki oddech” w stresie jest często irytujące, ponieważ wydaje się być bezużytecznym bandażem na otwartą ranę.
Ale za tą radą kryje się potężna fizjologiczna dźwignia do ręcznego przełączania autonomicznego układu nerwowego z trybu paniki na tryb spoczynku, donosi korespondent .
Kluczem jest oddychanie nie tylko głęboko, ale i prawidłowo. Pod wpływem stresu oddech staje się częsty i płytki, co zaburza równowagę tlenu i dwutlenku węgla we krwi, zwiększając niepokój i napięcie mięśni.
Zdjęcie: Pixabay
Celem jest spowolnienie tego procesu. Świadome oddychanie przeponowe, w którym brzuch delikatnie rozszerza się podczas wdechu, zamiast podnosić ramiona, wysyła sygnał do nerwu błędnego.
Nerw ten jest głównym przewodem układu przywspółczulnego odpowiedzialnego za odpoczynek i trawienie, naszym wewnętrznym wyłącznikiem paniki. Jedną z najbardziej znanych technik jest oddech 4-7-8, który lekarz z Harvardu Andrew Weil nazwał „naturalnym środkiem uspokajającym”.
Schemat jest prosty: wdech przez 4 odliczenia, przytrzymanie przez 7, powolny wydech przez usta przez 8. Długi wydech jest tutaj kluczowy – odruchowo uspokaja bicie serca.
Pierwsze kilka razy możesz poczuć zawroty głowy, ale po czterech lub pięciu cyklach twoje ciało zacznie zwalniać uścisk. Inną skuteczną metodą jest po prostu spowolnienie rytmu do wzorca „wdech na 5 – wydech na 5” lub nawet „wdech na 3 – wydech na 7”.
Ważne jest, aby wydech był dłuższy niż wdech. Nie jest to magia, ale fizjologia: ta proporcja bezpośrednio zwiększa napięcie układu przywspółczulnego, naszego wewnętrznego „systemu hamowania”.
Ta technika w ruchu ulicznym lub przed trudną rozmową działa bardziej niezawodnie niż wewnętrzna perswazyjna rozmowa. Ale oddychanie to nie tylko sytuacja awaryjna.Przewlekły stres tworzy nieregularny wzorzec oddychania, który sam w sobie staje się tłem dla niepokoju. Regularna, choć krótka praktyka jest treningiem dla układu nerwowego, jak siłownia dla mięśni.
Uczysz swoje ciało szybszego powrotu do normalności. Nie czekaj na burzę, aby przetestować swoją kamizelkę ratunkową – naucz się jej używać na spokojnej wodzie.
Oddychanie w celu uspokojenia się nie polega na zaprzeczaniu problemowi, ale na zapewnieniu mózgowi i ciału wystarczających zasobów, aby sobie z nim poradzić. Jest to najbardziej podstawowy i zawsze dostępny akt samoopieki.
Zatrzymaj się, zrób dłuższy wydech niż wdech i pozwól swojej fizjologii wykonać za ciebie pracę, której umysł nie jest już w stanie wykonać.
Przeczytaj także
- Dlaczego musimy spać jak umarli: co robi mózg, gdy jesteśmy nieaktywni?
- Co się stanie, jeśli posłuchasz zmęczenia: sztuka rozróżniania sygnałów
